нарадзіўся у горадзе, што колеру смарагду, Сьвяціўся ён у ночы пад зоркаю Палын, Нас шмат таленавітых там, ахвяраў зоркападу,
І кожны з нас ё унікум, а ў цэлым сэнс адзін…
ратаваўся ўцёкамі ад лішку прапановаў,
выбраў адзін шанец, але страціў міліён. Смарагд цяпер у снах, нанова і нанова, А горад быў перафарбованы ў бетон.